Wyobraź sobie, że jednego dnia świat przewraca ci się do góry nogami. Wpadają mundurowi, zabierają dziecko, a ty za kilka starych mandatów lądujesz za kratkami. To nie scenariusz czarnego kryminału, tylko rzeczywistość, która dopadła jedną z rodzin w Polsce. Matka trafiła do więzienia za niepłacenie mandatów, jej dziecko zabrano do rodziny zastępczej, a po czterech dniach doszło do tragedii i dziecko zmarło.
Mandaty, więzienie, dramat
Historia brzmi jak z kiepskiego serialu, ale niestety jest prawdziwa. Kobieta, której tożsamości nie ujawniono, miała na sumieniu niezapłacone mandaty. Zamiast możliwości spłaty zadłużenia, trafiła do zakładu karnego. Wtedy do jej domu wkroczyli pracownicy opieki społecznej i zabrali dziecko. To była błyskawiczna decyzja opowiada sąsiadka, która widziała całą sytuację. Wszyscy byli w szoku, bo nikt nie spodziewał się, że coś takiego może się wydarzyć.
Rodzina zastępcza – bezpieczna przystań czy pułapka?
Dziecko trafiło do rodziny zastępczej, która miała zapewnić mu bezpieczeństwo. Niestety, po czterech dniach doszło do tragedii, maluch zmarł. Szczegóły nie są jeszcze znane, ale wiadomo, że sprawa trafiła do prokuratury. To nie powinno się wydarzyć komentuje jeden z ekspertów. System opieki społecznej ma chronić dzieci, a nie narażać je na dodatkowe niebezpieczeństwo.
System, który zawiódł
Sprawa odbiła się szerokim echem w mediach. Internauci i politycy pytają, dlaczego kobieta trafiła do więzienia za mandaty, skoro można było zastosować inne środki egzekucyjne. To nie jest pierwszy raz, kiedy system okazuje się bezduszny – zauważa prawnik z lokalnej poradni. Często interwencje są zbyt pochopne, a konsekwencje tragiczne.
Przyczyny śmierci małego Oskara
W rodzinie krążyła wieść, że Oskar miał się zachłysnąć – najpierw mówiono o kawałku buraka, ale to tylko domysły, które nie znalazły potwierdzenia w oficjalnych ustaleniach. Babcia Monika obstawiała, że dziecko mogło być nakarmione mlekiem i nie zostało postawione do odbicia, co czasem prowadzi do poważnych komplikacji u niemowląt. Jednak sekcja zwłok nie wykazała ani urazów mechanicznych, ani obecności treści pokarmowej w drogach oddechowych. Prokuratura wskazuje na niewydolność krążeniowo-oddechową lub pokarmową jako prawdopodobną przyczynę śmierci, ale szczegóły nadal nie są znane, a śledztwo trwa w kierunku nieumyślnego spowodowania śmierci.
Rodzina czeka na wyjaśnienia, a każda nowa informacja tylko pogłębia ich poczucie bezradności.
Mandaty a więzienie – czy to naprawdę konieczne?
W Polsce za niezapłacone mandaty można trafić do więzienia, ale zdarza się to rzadko. Zwykle egzekucja długów przebiega inaczej – zajęcie wynagrodzenia, blokada konta, windykacja. W tym przypadku coś poszło nie tak. Można było dać kobiecie szansę na spłatę, zamiast od razu zamykać ją za kratkami i odbierać dziecko.
Mandaty, więzienie, rodzina zastępcza – czy to nie za dużo?
Historia tej matki pokazuje, jak łatwo można wpaść w pułapkę systemu. Mandaty, więzienie, rodzina zastępcza wszystko to w ciągu kilku dni. Każdy zasługuje na drugą szansę, zwłaszcza gdy chodzi o dziecko.
Sprawa matki, która trafiła do więzienia za mandaty, a jej dziecko zmarło w rodzinie zastępczej, wstrząsnęła opinią publiczną. To kolejny przykład, że system nie zawsze działa tak, jak powinien. Trzeba zmienić podejście, dzieci i rodziny potrzebują wsparcia, a nie kolejnych dramatów.
Komentarz Warszawskiej Policji
W odniesieniu do przedstawionego przez stację Polsat w programie „Interwencja” materiału: „Zabrali i umieścili w rodzinie zastępczej. Cztery dni później doszło do tragedii” chcielibyśmy przedstawić informacje, które z uwagi na istotny interes społeczny i zainteresowanie opinii publicznej są niezbędne dla wyjaśnienia roli policjantek podejmujących czynności w powyższej sprawie. Na wstępie należy podkreślić, że Policja działa na podstawie i w obrębie obowiązującego prawa, a dobro dzieci stanowiło wartość nadrzędną naszych decyzji. Podstawą interwencji Policji był wydany w stosunku do matki dzieci przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe nakaz doprowadzenia w celu odbycia kary pozbawienia wolności. Zatrzymanie matki dzieci było konieczne, prawnie uzasadnione i zrealizowane zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Ze względu na małe dzieci czynności prowadzono w sposób mający maksymalnie ograniczyć jakiekolwiek negatywne skutki. Na miejscu zastano matkę z dwójką małych dzieci, prababcię i dwie dorosłe osoby, które z uwagi na swoją niepełnosprawność wymagały także bieżącej opieki ze strony prababci. Tak wynikało z informacji przekazanych policjantkom przez domowników. Ojciec dzieci nie zamieszkiwał wspólnie z ich matką – jest on osobą poszukiwaną przez Policję i ukrywa się przed wymiarem sprawiedliwości. Matka dzieci nie chciała przekazać informacji o miejscu jego pobytu. Prababcia poinformowała interweniujące policjantki, że matka dzieci nie przykłada wagi do okresowych badań kontrolnych maluchów, trzyletnia dziewczynka nie mówi, a mama dziecka nie starała się diagnozować przyczyn takiego stanu i konsultować ich z lekarzami. Te informacje wskazywały, że opieka nad dziećmi ze strony matki mogła być pełniona w sposób niewłaściwy, a prababcia nie miała możliwości jej polepszenia ze względu na pozostające pod jej pieczą dwie dorosłe niepełnosprawne kobiety. Policjantki zwróciły także uwagę na zachowanie trzyletniej dziewczynki, która po wejściu funkcjonariuszek do mieszkania wtuliła się w jedną z nich, nie chciała pozwolić na rozdzielenie i nie wykazywała zainteresowania osobą mamy. Powyższe było przyczyną, dla której policja powiadomiła o sytuacji Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie i przekazała dzieci przybyłym na miejsce pracownikom tej instytucji. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Konwencji o prawach dzieci: „We wszystkich działaniach dotyczących dzieci, podejmowanych przez publiczne lub prywatne instytucje opieki społecznej, sądy, władze administracyjne lub ciała ustawodawcze, sprawą nadrzędną będzie najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka”. Polska jest stroną Konwencji o Prawach Dziecka. Ratyfikowała ją 7 czerwca 1991 roku. Polska była również jednym z inicjatorów i współtwórców tej Konwencji. Ponadto zgodnie z art. 58 i art. 103 Ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w przypadku kryzysowych interwencji, Policja jest zobowiązana do przekazania dziecka do zawodowej rodziny zastępczej pełniącej funkcję Pogotowia Rodzinnego lub do placówki opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego.
Komentarze Polityków
Paweł Jabłoński
W tej strasznej sprawie mamy do czynienia ze splotem skandalicznego nadużywania władzy przez kilka instytucji państwa – słabego wobec silnych, ale BEZWZGLĘDNEGO wobec słabych: 1. Policja O ile samo zatrzymanie w celu wykonania orzeczenia sądu jest zrozumiałe – o tyle decyzja któregoś z funkcjonariuszy, aby wezwać urzędników „Centrum Pomocy Rodzinie” (CPR/MOPR), to po prostu pokaz siły i bezwzględne nadużycie władzy. Prawdopodobnie po to, aby pokazać tej rodzinie, że Policja może zrobić im absolutnie wszystko – nawet odebrać malutkie dzieci – a oni nie mają żadnych szans. Aby wdeptać ich w ziemię. Ci policjanci powinni być wydaleni ze służby i ponieść karę BEZWZGLĘDNEGO WIĘZIENIA. 2. Urzędnicy CPR/MOPR Podjęta w kilka sekund decyzja, że rodzina nie poradzi sobie z dziećmi (którymi zajmowała się od lat!) to niestety CODZIENNOŚĆ – urzędnicy MOPR są słabo wynagradzani, nie cieszą się szacunkiem – więc rekompensują to sobie na rodzinach, którymi się „opiekują”. Widziałem to w sądach rodzinnych dziesiątki razy. Przemądrzałe urzędniczki pouczajace rodziców i wydające decyzję o odbierajniu dzieci pod byle pretekstem. Panuje tam generalnie POGARDA dla ludzi, na rzecz których MOPR mają pracować – wyobraźcie sobie „Silnych Razem” i to co myślą o „patologii z Polski B” – wiele takich osób pracuje w MOPRach i wyżywa się na ludziach, którymi gardzi – bo może okazać im swoją WŁADZĘ. Także ci urzędnicy powinni iść DO WIĘZIENIA – również po to, aby kara była przestrogą dla innych. 3. Służba wiezienna Decyzja, żeby na pogrzebie własnego dziecka matka musiała być skuta w kajdanki zespolone, ubrana w jaskrawy więzienny drelich, jakby była groźnym gangsterem – to poniżenie już dla samej przyjemności poniżania. To naruszenie Konstytucji i Konwencji Praw Czlowieka – nieludzkie, poniżające traktowanie. Ktoś z dyrekcji Zakładu Karnego odpowiada za to personalnie – i także powinien ponieść za to karę BEZWZGLĘDNEGO WIĘZIENIA. A oprócz tego dymisje: • Komendanta Głównego i Stołecznego Policji • Dyrektora „Centrum Pomocy Rodzinie” • Dyrektora Zakładu Karnego i odpowiedzialność polityczna: @TomaszSiemonia @AgaBa @Adbodnar Bo ta BEZWZGLĘDNE NADUŻYWANIE WŁADZY ma charakter systemowy – a ci ludzie ponoszą za to odpowiedzialność. Matce nic nie zwróci życia dziecka. Ale powinna dostać od państwa WIELOMILIONOWE odszkodowanie. Żeby to się już nigdy nie powtórzyło. – Paweł Jabłoński
Mariusz Błaszczak
Wraca to co było za pierwszego Tuska. Państwo zamiast spróbować pomóc ludziom, którzy zbłądzili, odbiera dzieci, upokarza i niszczy. Dziecko, które zostało odebrane matce za to, że nie płaciła mandatów zginęło w niewyjaśnionych okolicznościach. Mama jest odprowadzana na pogrzeb w więziennym uniformie i kajdanach. Policja twierdzi, że wszystko było zgodnie z procedurą. Nikt o zdrowych zmysłach nie przyjmie takich tłumaczeń. Albo ta sprawa zostanie rzetelnie wyjaśniona i zostaną wyciągnięte konsekwencje wobec winnych, albo będziemy domagać się dymisji Komendanta Głównego Policji. – Mariusz Błaszczak
Aktualizacja 11:55 21.06.2025 od Policja Warszawa na X (dawniej twitter):
Informacje przekazywane opinii publicznej przez część mediów i polityków, że przyczynę odbywania kary pozbawienia wolności stanowią „niezapłacone mandaty”, są nieprawdziwe i wprowadzają w błąd. Orzeczona przez sąd kara dotyczyła popełnienia przestępstwa z art. 286 kodeksu karnego, penalizującego przestępstwo oszustwa. Policja zakończyła swoje czynności z zatrzymaną na doprowadzeniu jej do zakładu karnego w celu odbycia zasądzonej kary. Policja nie ma żadnego związku z udziałem zatrzymanej w pogrzebie dziecka i formule, w jakiej zostało to zrealizowane. – @Policja_KSP
